پینگ پنگ، ورزشي انفرادي و بينظير است كه در سطوح قهرماني به تواناييهاي بالا و دقيق تكنيكي، ظرفيت خوب هوازي، توان بيهوازي، عمل و عكسالعملهاي سريع، قدرت و سرعت، هماهنگي، انعطافپذيري و چابكي نياز دارد و با توجه به اين عوامل و اندازهگيري انها، ميتوان ب نقاط قوت و ضعف افراد پيبرد و براي رفع انها تمريناتي مناسب انتخاب كرد.
پینگ پنگ مانند بسياري ورزش هاي ديگر احتمالا براي اولين بار با وسايل و تجهيزات ابتدايي و سر هم بندي شده به عنوان يك سرگر مي اجتماعي ساده در اواخر قرن نوزدهم در انگلستان بازي مي شده است.اين بازي كه بر گرفته از بازي تنيس قرون وسطايي است با همين نام امروزي ونام هاي مختلف تجاري همچون گسيما(gosshima,1891) و ويف واف(whiff-waff) همراه با بازي بدمينتون و تنيس روي چمن در اواخر قرن نوزدهم بسيار محبوب بودند و بعد از اين كه عنوان پینگ پنگ(با پيروي از صداي ايجاد شده از برخورد توپ با ميز و راكت با پوست بره تو خالي كه در ان زمان متداول بود)توسط مي جكس و پسرانش در سال1900 به ثبت رسيد اين بازي با شور و شوق بسياري رايج شد.
گزارشي كه در سال 1903 منتشر شد الزامات جديدي را در مورد پوشيدن لباس مناسب و پيراهن رسمي براي مردان و زنان چگونگي گرفتن راكت به شيوه ي قلمي(pen holder)و نكات مختصري پيرامون جنس رويه هاي عاج دار و تاكتيك هاي مختلف اعلام كرده بود.اين بازي به سرعت به ايالات متحده وارد شد و احتمالا اولين وسايل بازي ساخته شده در سال 1887 در انجا توليد گرديد.اين بازي در سال هاي 10-1905 در اروپاي مركزي محبوب بود و قبل از هر تغيير و اصلاحي با تفسير و شرح ويژه اي به ژاپن معرفي شد كه بعد ها از ژاپن به چين و كره گسترش يافت.
در طول شصت سال اتي پینگ پنگ به ورزش جهان شمول تبديل شده و احتمالا چهل ميليون بازيكن رقابتي اين بازي را تمرين مي كردند و ميليون ها بار به صورت غير جدي بازي شد.با وجود اين خود بازي در اصل روز هاي ابتدايي ان تغيير چنداني نكرده است اگر چه سريع تر ماهرانه تر و دشوار تر از تنها بيست سال پيش است.